Μίλησε κανείς;

 

Με σύμμαχο τον ελεύθερο χρόνο των διακοπών βοηθάμε το μικρό μας να κάνει τα πρώτα του βήματα στον μαγικό κόσμο των λέξεων και της επικοινωνίας!

Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της Ελισάβετ Κυριακοπούλου, M.S. CCC-SLP - Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας, υπεύθυνη του Κέντρου Λόγου Ομιλίας και Μάθησης «SPELL» (www.spell.gr).

Το καλοκαίρι οι γρήγοροι ρυθμοί «πέφτουν» και αυξάνονται οι ευκαιρίες που έχουμε για να χαρούμε την οικογένειά μας. Να παίξουμε με το μωράκι μας και να παρατηρήσουμε την ανάπτυξή του. Από τη στιγμή της γέννησής του, το μικρό μας προσπαθεί να μας «μιλήσει». Στην αρχή ασυναίσθητα και όσο περνάει ο καιρός, πιο συνειδητά. Αξίζει να προσπαθήσουμε και εμείς οι ίδιοι να καταλάβουμε και να «μεταφράσουμε» τα πρώτα του… «λογάκια».

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί είναι μοναδικό. Αυτό σημαίνει πως έχει τον δικό του ξεχωριστό ρυθμό ανάπτυξης κάτι το οποίο ισχύει και για τον προφορικό λόγο. Αν θα θέλαμε να «κατηγοριοποιήσουμε» κατά κάποιο τρόπο τα ορόσημα της «ομιλίας», τους πρώτους μήνες της ζωής του, τα πράγματα θα είχαν ως εξής…

 Από 0 έως 6 μηνών:

Από το κλάμα στο γουργουρητό…

Ένα μωράκι ενός μηνός γνωρίζει μια και μοναδική λεξούλα: «Ουά- ουά-ουάααα»! Αυτός είναι (σχεδόν) ο μόνος τρόπος «λεκτικής» επικοινωνίας που διαθέτει. Και λέμε σχεδόν, διότι από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του, ένα νεογέννητο μπορεί να φωνοποιεί και κάποιους άλλους ήχους πέρα από το κλάμα. Ο λόξιγκας και τα ρεψιματάκια είναι αναμφισβήτητα δύο «ήχοι» μέσω των οποίων το μωρό μάς επικοινωνεί κάτι. Τον 2^ο μήνα οι ήχοι διαφοροποιούνται και… πολλαπλασιάζονται. Ένας από αυτούς και το γουργουρητό. Τον 3^οοι κραυγούλες ενθουσιασμού προστίθενται. Στον 5^ο μήνα, το μωρό μπορεί πλέον να μας δείξει (μέσω τσιριχτών κραυγών) τη λαχτάρα του να φάει, να παίξει, να έρθει στην αγκαλιά μας, ενώ, ένα μήνα μετά δείχνει να καταλαβαίνει κάποιες μικρές λεξούλες που ακούει συχνά: «Μαμά», «μπαμπάς» και «γεια» είναι ορισμένες από αυτές.

Για ακόμα πιο πολύ μπλα-μπλα…

• Αρχίζουμε να μιλάμε στο μωρό μας από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής του. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι όσο περισσότερο μιλάμε στα μικρά μας, τόσο περισσότερο θα μας μιλήσουν κι εκείνα στο μέλλον.

• Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε καθημερινά σε έναν ήσυχο χώρο μαζί με το μωρό στον οποίο θα μπορούμε να αναπτύξουμε τις «συζητήσεις» μας. Έναν χώρο απαλλαγμένο από ήχους που αποσπάσουν την προσοχή του..

• Χρησιμοποιούμε μικρές, απλές προτάσεις και έναν λίγο πιο ψηλό τόνο στη φωνή μας. Μιλάμε αργά και φροντίζουμε να κάνουμε παύσεις μεταξύ των φράσεων. 

• Του τραγουδάμε… Από το «Ήταν ένα μικρό καράβι», μέχρι το τελευταίο σουξέ του αγαπημένου μας τραγουδιστή.

• Του περιγράφουμε διαρκώς οτιδήποτε κάνουμε, π.χ. «Τώρα θα αλλάξουμε την πάνα μας… / Θα φάμε το φαγητό μας… ». Έτσι  θα ακούει ένα πιο ολοκληρωμένο «σχήμα» της γλώσσας.

• Δεν παραλείπουμε να ονομάζουμε οποιοδήποτε αντικείμενο δούμε ότι κοιτάζει-παρατηρεί.

Από 6 έως 12 μηνών:

Λέει μαμά, μπαμπά!

Στους 7 μήνες της ζωής του, το μωρό μας αρχίζει να καταλαβαίνει τη δύναμη του κλάματος και δεν διστάζει να το χρησιμοποιήσει ως όπλο προκειμένου να μας φέρει κοντά του, ενώ, ένα μήνα μετά, ξεκινά να «ντύνει» όλο και περισσότερες λεξούλες με κινήσεις. Στον 9^ο μήνα αρχίζει πλέον να μας δείχνει τα αντικείμενα που θέλει να του δώσουμε. Επίσης, είναι σε θέση να αναγνωρίσει τα ονόματα κάποιων οικείων αντικειμένων και προσώπων. Στον 10^ος μήνα της ζωής «ζητάει» αυτό που θέλει και επαναλαμβάνει με διαφορετικό τρόπο κάτι που είπε σε περίπτωση που καταλάβει ότι δεν έγινε αντιληπτό. Δεκάδες διαφορετικοί ήχοι βγαίνουν από το στοματάκι του τον 11^ο μήνα. Μπορεί πλέον να «συμμετάσχει» σε έναν διάλογο, δηλαδή, να ακούσει τον συνομιλητή του και να περιμένει τη σειρά του για να απαντήσει. Στον 12^ομήνα, το μωρό μας μπορεί να προσπαθήσει να μιμηθεί τον ήχο της φωνής μας και να επαναλάβει κάποιες λέξεις. Τίποτα από όλα αυτά, όμως δεν συγκρίνεται με το άκουσμα αυτών των δύο μαγικών λέξεων… Ναι, σε αυτή την ηλικία θα το ακούσουμε επιτέλους να λέει μαμά και μπαμπά!

Για ακόμα πιο πολύ μπλα-μπλα…

• «Τυλίγουμε» με λέξεις τις πράξεις του. Π.χ. αν καταλάβουμε ότι θέλει να έρθει στην αγκαλιά μας του λέμε «Τι θέλεις; Θέλεις να σε πάρω αγκαλίτσα;»

• Αποκαλούμε αντικείμενα και πρόσωπα με το όνομά τους. Π.χ. αντί να πούμε «Το θέλεις;», λέμε «Θέλεις το κουκλάκι;»

• Επιστρατεύουμε γλωσσικά παιχνίδια (όπως π.χ. το «Κούκου τσα»), χαρούμενα τραγουδάκια και χαρακτηριστικούς ήχους (όπως π.χ. «Νταχντιντρι» και «έεει ώπ!») για να το διασκεδάσουμε.

• Όταν του μιλάμε ή όταν το ρωτάμε κάτι, του δίνουμε λίγο παραπάνω χρόνο ούτως ώστε να ανταποκριθεί σε αυτά που του λέμε.

Αρχική ανάρτηση από :http://www.paidimag.gr/article/270847/milise-kaneis-

Υ.Γ. : Το κυριότερο είναι να μην αγχώνονται οι γονείς για το πότε θα μιλήσει το παιδάκι τους .

Να μην ξεχνούν ότι το κάθε παιδάκι είναι μοναδικό , έχει τους δικούς του προσωπικούς βιο-ρυθμούς .......ας μάθουμε να το περιμένουμε....

Και κάτι τελευταίο, δεν κάνει καλό σε κανέναν η σύγκριση με άλλα παιδιά , κάθε ένα είναι διαφορετικό, μοναδικό ..... χαρείτε το , αγαπήστε το , καμαρώστε το !!