Saint-Exupéry - Le petit Prince

Un conte philosophique : Le Petit Prince de Saint-Exupéry. (1943). Gallimard 1947.
Saint-Exupéry écrit et publie ce livre à New-York, en pleine Seconde Guerre mondiale, dans une période de calme conjugal et professionnel relatif. Il obtient un succès décevant, inférieur à celui de ses précédents ouvrages. Mais très vite, après la mort de l’écrivain aviateur, les traductions se multiplient et c’est aujourd’hui un titre universellement connu. Les Editions Folio l’ont réédité récemment avec bonheur, en restituant les aquarelles de l’auteur dans leur état d’origine.



Saint-Exupéry parle de l’enfance et s’adresse explicitement aux enfants. Mais les adultes sont là, tout près de leur enfance, dès la dédicace à son ami « quand il était petit garçon », et dès le premier souvenir de l’auteur, autobiographique : « Lorsque j’avais six ans… ». Le livre est l’histoire du regard enfantin sur le monde étrange des adultes.  Il prend la forme poétique de la mémoire à laquelle s’abreuve l’adulte assoiffé, dans le désert où son avion s’est écrasé.
Le narrateur est un aviateur perdu dans le désert, auprès de son engin en panne. Mais le conte a pour héros un enfant venu d’une autre planète où tout est petit et unique. La rencontre et le dialogue durent une semaine. Mais on voyage dans l’espace et dans l’humanité, à toute vitesse, et en toute légèreté. L’amour, l’amitié, la sottise et l’absurdité, le commandement et la liberté, les fleurs et la lumière, le hasard et les souvenirs défilent au cours des 27 chapitres illustrés. Car, pendant que l’aviateur répare sa machine, le petit Prince lui raconte ses voyages interplanétaires et ses découvertes, étranges pour lui, mais très reconnaissables par le lecteur. Une galerie de portraits à peine brossés fait la joie des jeunes lecteurs, et les adultes ont de quoi y réfléchir. Le renard, par exemple, explique à l’enfant ce que c’est qu’ «apprivoiser» l’autre : l’ami, l’amour, l’étranger, la nature, les étoiles. La mort ? Peu à peu, l’enfant – et l’adulte avec lui – comprend la valeur des choses et surmonte ses peurs. C’est à un animal terrible, le serpent énigmatique, qu’il confie le soin de le ramener vers sa fleur, dans sa planète. C’est un retour à la source, à l’enfance heureuse évoquée par l’aviateur. Mais c’est aussi un éloge de l’amour que Consuelo de Saint-Exupéry, épouse de l’auteur, interprètera comme un cadeau, à juste titre sans doute.



Moi, j’aime y lire, aujourd’hui, un bel amour de l’humanité :
« Les gens ont des étoiles qui ne sont pas les mêmes. Pour les uns, qui voyagent, les étoiles sont des guides. Pour d’autres, elles ne sont rien que de petites lumières. Pour d’autres qui sont savants elles sont des problèmes. Mais toutes ces étoiles-là se taisent. Toi, tu auras des étoiles comme personne n’en a…  Quand tu regarderas le ciel, la nuit, puisque j’habiterai dans l’une d’elles, puisque je rirai dans l’une d’elles, alors ce sera pour toi comme si riaient toutes les étoiles. Tu auras, toi, des étoiles qui savent rire ! »


 ( http://www.azurlingua-culture.com )

Il faut visiter ce site :

http://www.lepetitprince.com

Ο μικρός Πρίγκιπας 

Καταπληκτικό απόσπασμα!!

«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε... «Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα.
«Βλέπεις μόνο με την καρδιά» είπε η αλεπού...

Τα σύμβολα του έργου 

Ο ουρανός μαζί με τα δισεκατομμύρια αστέρια μέσα του συμβολίζουν την απεραντοσύνη.

Οι πλανήτες που ένας από αυτούς είναι αυτός του μικρού πρίγκηπα αλλά και η γη μας συμβολίζουν τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, αλλά και τα έθνη.

Τα μπαομπάμπ συμβολίζουν το κακό και γενικότερα την κακία που επικρατεί στον πλανήτη μας η οποία όσο πιο πολύ μεγαλώνει τόσο πιο καταστροφική γίνεται.

Το αρνί που έδωσε ο ταξιδιώτης στον μικρό πρίγκηπα συμβολίζει τον φίλο του μικρού πρίγκηπα.

Το μονάκριβο λουλούδι του μικρού πρίγκηπα συμβολίζει την αγνότητα αλλά και την καλοσύνη.

Η αλεπού, την ελπίδα με την οποία ζει πάντοτε ο άνθρωπος, πως το κακό και το πονηρό θα νικηθεί ξανά από το καλό.

Το τρένο συμβολίζει την αναποφασιστικότητα των μεγάλων που πηγαινοέρχονται από το ένα σημείο στο άλλο χωρίς κάποιον σημαντικό σκοπό.

Το φίδι είναι το κακό, που αν δεν το πειράξεις ούτε αυτό θα σε πειράξει.

Τα τριαντάφυλλα που συνάντησε ο μικρός πρίγκηπας σε έναν κήπο θέλουν να μας δείξουν πως μπορούν να υπάρχουν εκατομμύρια ίδια με το αγαπημένο σου αντικείμενο που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το ρόδο, αλλά το δικό σου το βλέπεις και νιώθεις πως είναι το καλύτερο από όλα τα άλλα. Δεν παύει δηλαδή κάτι να είναι μοναδικό όταν είναι το δικό σου και αυτό που αγαπάς πραγματικά.

Τέλος η έρημος συμβολίζει τις δυσκολίες της ζωής, τον αγώνα που πρέπει να κάνουν όλοι οι άνθρωποι για να επιβιώσουν διότι αν μείνουν άπρακτοι αργά η γρήγορα θα έρθει το τέλος του.

Ο συγγραφέας απευθύνεται σε όλους τους μεγάλους που υπήρξαν κάποτε παιδιά και που δεν πρέπει να το ξεχνούν αυτό, γιατί ξεχνώντας την παιδική τους ηλικία χάνουν συγχρόνως και την παιδική τους αθωότητα και το βαθύτερο νόημα της ζωής.