Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο "κακός ο λύκος" ξεπηδά μέσα από τα παραμύθια και "τρυπώνει" στη ζωή των μικρών μας… Εφοδιάζοντάς τα με τις κατάλληλες γνώσεις και συμβουλές, όμως, μπορούμε να τους μάθουμε να προστατεύουν τον εαυτό τους.

ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου (eirini_mpirmpou@yahoo.gr) και της παιδαγωγού Σοφίας Προδρόμου.

Η όψη του, μπορεί κάθε φορά να αλλάζει… Τη μια μέρα μπορεί να εμφανιστεί με τη μορφή του καλού μας γείτονα. Του "φιλικού" περαστικού που προσφέρεται να συνοδεύσει το μικρό μας στο σπίτι. Του ατόμου εμπιστοσύνης που ποτέ δε μας κίνησε την παραμικρή υποψία. Ο "κακός ο λύκος" μπορεί να ζει ανάμεσά μας… Επειδή, όμως, είναι αδύνατο να βρισκόμαστε 24 ώρες το 24ωρο στο πλευρό των μικρών μας, είναι πολύ σημαντικό να τους μάθουμε από νωρίς πώς μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους ακόμα κι όταν δεν είμαστε κοντά τους.

Δεν μιλάμε σε ξένους…

…αυτή, είναι η πρώτη συμβουλή που σπεύδουμε να δώσουμε στα παιδιά μας. Κι όμως, σύμφωνα με πανελλήνιες και διεθνείς έρευνες, οι "γνωστοί" πολλές φορές αποδεικνύονται πιο άγνωστοι κι από τους ξένους! Βάσει συγκεκριμένων στοιχείων, το 80% των περιπτώσεων παιδικής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης, προέρχεται από άτομα γνωστά στο οικογενειακό περιβάλλον και στο ίδιο το παιδί. Όσο φοβερό κι αν ακούγεται αυτό, η αλήθεια είναι ότι μπορούμε να προστατεύσουμε τα μικρά μας. Μέσα από συζητήσεις, παραδείγματα, ακόμα και παραμύθια μπορούμε να τα αφυπνίσουμε χωρίς, όμως, να τα τρομοκρατήσουμε. Από ποια ηλικία, όμως, μπορούμε να ξεκινήσουμε να μιλάμε στα παιδιά για το συγκεκριμένο θέμα και τι είναι σε θέση να ακούσουν -και να καταλάβουν- σε κάθε μία από αυτές;

3-5 ετών:

Ξεκινάμε με τους απλούς, αλλά βασικούς, κανόνες.

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν είναι καθόλου υποψιασμένα σχετικά με το θέμα της ασφάλειας. Είναι πρόθυμα να μιλήσουν σε όλους, να τρέξουν σε όλους και να δεχτούν δωράκια και κεράσματα από τους πάντες. Όσα πάλι δεν το κάνουν, δεν είναι επειδή φοβούνται, αλλά επειδή ντρέπονται! Ξεκινάμε, λοιπόν, να τους μιλάμε για θέματα ασφάλειας με όσο το δυνατό απλούστερα λογάκια και χωρίς κανένα άγχος ή φόβο στις φράσεις μας. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά μας είναι έτοιμα να μάθουν ότι:

• δεν μιλάμε σε ξένους - δηλαδή σε άτομα που βλέπουμε πρώτη φορά, δεν ξέρουμε το όνομά τους, δεν έχουμε παίξει μαζί τους, δεν έχουμε πάει σπίτι τους και δεν έχουν επισκεφτεί το δικό μας.
• δεν επιτρέπουμε ποτέ και για κανέναν λόγο να μας αγγίξει κάποιος σε κάποια μέρη του σώματός μας. Ποια είναι αυτά; Όσα καλύπτει το φανελάκι και το εσώρουχό μας!
• όταν χτυπάει το κουδούνι, δεν ανοίγουμε ποτέ την πόρτα αν δεν ρωτήσουμε ποιος είναι ούτως ώστε να σιγουρευτούμε ότι γνωρίζουμε καλά τον επισκέπτη.
• ποτέ, μα ποτέ, δεν δεχόμαστε να μας συνοδεύσει ένας άγνωστος από τον παιδικό σταθμό στο σπίτι.
• όταν πηγαίνουμε για ψώνια, δεν απομακρυνόμαστε ποτέ από τη μαμά ή τον μπαμπά.
• δεν δεχόμαστε κεράσματα και δώρα από ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε καλά.
• Extra tip: Ένα κλασικό παραμύθι, π.χ. "Η Κοκκινοσκουφίτσα", ή "Η Χιονάτη", είναι ό,τι πρέπει για να πετύχουμε τον στόχο μας. Το διαβάζουμε, λοιπόν, στο μικρό μας και μέσα από διάφορες ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με την ιστορία, του εξηγούμε τι σημαίνει "δεν μιλάμε σε ξένους" και του μιλάμε για τον κίνδυνο που μπορεί να παραμονεύει ακόμα κι όταν εμείς δεν τον βλέπουμε… Π.χ. Ο κακός ο λύκος ντύθηκε γιαγιά, αλλά παρέμεινε κακός… Η κακιά μάγισσα μεταμορφώθηκε σε καλή γιαγιούλα, πρόσφερε ένα μήλο στην Χιονάτη όμως δεν της έκανε καλό…
  
  

5-7 ετών:

Γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι.

Σε αυτή τη φάση της ζωής τους, τα παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν τον κίνδυνο που μπορεί να κρύβεται πίσω από μία πράξη ή ένα συμβάν. Η διαφορά, όμως, είναι ότι δεν δίνουν και τόση σημασία σε αυτόν. Π.χ. κάτι επικίνδυνο για εμάς, μπορεί να μοιάζει απλό στα δικά τους μάτια. Το καλό, όμως είναι, ότι πλέον μπορούμε να τους μιλήσουμε ξεκάθαρα, ακόμα και με παραδείγματα. Στη συγκεκριμένη ηλικία, λοιπόν, τα παιδιά μας είναι έτοιμα να μάθουν ότι:

• ανάμεσα στους "ξένους" στους οποίους δεν μιλάμε, υπάρχουν και κάποιοι "ασφαλείς" ξένοι στους οποίους μπορούμε και πρέπει να μιλάμε όποτε έχουμε ανάγκη. Οι αστυνομικοί, οι υπάλληλοι ενός καταστήματος, οι δάσκαλοι του σχολείου μας, οι μαμάδες με τα παιδάκια, είναι κάποια από τα άτομα στα οποία μπορούμε να απευθυνθούμε αν κάποια στιγμή χρειαστούμε βοήθεια ή χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
• Έχουμε πάντα εύκαιρο το τηλέφωνο της μαμάς και του μπαμπά για οτιδήποτε χρειαστούμε.
• Δεν διστάζουμε να πούμε "όχι", ακόμα και να φωνάξουμε αν κάποιος πάει να μας πιέσει να τον ακολουθήσουμε ή να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε - είτε είναι γνωστός, είτε άγνωστος.
• Περπατάμε παρέα με τους φίλους μας και παίζουμε πάντα σε ομάδες στο πάρκο. Δεν απομακρυνόμαστε ποτέ από την παρέα μόνοι μας για να πιάσουμε το τόπι, να κρυφτούμε, κ.λπ.
• Extra tip: Μπορούν να εκμυστηρευτούν τα πάντα στη μαμά και τον μπαμπά! Ότι κι αν γίνει, όποιος κι αν τα πλησιάσει ή τα φοβερίσει, η μαμά και ο μπαμπάς μπορούν να τον αντιμετωπίσουν!

Μόνο για γονείς!

Εκτός από τα πράγματα αυτά που θα πρέπει να διδάξουμε στα μικρά μας, υπάρχουν και κάποια άλλα τα οποία μπορούμε να υιοθετήσουμε εμείς προκειμένου να είναι όσο το δυνατό πιο ασφαλή. Ποια είναι, όμως, ορισμένα από αυτά;

1. Παροτρύνουμε το εκπαιδευτικό προσωπικό του παιδικού σταθμού ή του σχολείου να αφιερώσει μία μέρα ούτως ώστε να ενημερώσει τα παιδιά μέσα από παιχνίδια, δραστηριότητες και έντυπο υλικό σχετικά με το θέμα αυτό.
2. Προσπαθούμε να περνάμε όσο το δυνατό περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί με τα παιδιά μας. Έτσι, δεν θα νιώσουν ούτε λεπτό την ανάγκη να αναζητήσουν την προσοχή κάποιου άλλου ενήλικα.
3. Είμαστε ενήμεροι σχετικά με το πού βρίσκονται τα παιδιά μας κάθε στιγμή και λεπτό της ημέρας και ποιος τα προσέχει.
4. Υποδεικνύουμε στα μικρά μας κάποια ασφαλή μέρη τα οποία μπορούν να επισκέπτονται και να παίζουν ανέμελα, καθώς επίσης και τον πιο ασφαλή δρόμο τον οποίο θα πρέπει να ακολουθούν για να επιστρέψουν στο σπίτι μαζί με τα φιλαράκια τους.
5. Τα ενθαρρύνουμε να εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Όταν νομίζουν πως κάτι δεν πάει καλά και νιώθουν άβολα με έναν άνθρωπο, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να φύγουν κατευθείαν από κοντά του.
6. Δεν παραλείπουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για τους κινδύνους που μπορεί να κρύβει το διαδίκτυο.
   
   
   
   
   
   
   Αρχική ανάρτηση από :http://www.paidimag.gr/article/264540/lyke-lyke-eisai-edo-